BABAMIN GÜLÜŞÜ 

Bu gün; 
Babamın gülüşü,
düştü aklıma..
Her kesin babası iyi yürekledir,
Çok az baba ölürken,
Oğlunun ismini sayıklar……..
 Çok az evlat…
Sadece babası için değil..
Nefesi emek, saçları ter kokan 
Babaları için ağlar…
Habersiz kalır  evlatlar ….
Babalarını ölümüne,
Yıllarda geçse aradan 
Ölüm duyulduğunda 
Yaşanan ilk günün acısıdır,
Zaman ne kadar eskide olsa 
Bir güvercin konar matlanın duranına 
Ağlamaklıdır  Diyarbakır  zindanı..
Çekilmez  olur zaman..
Göçüp giden sadece baba değil,
Gülüşüyle yüreğinizi aydınlatan,
İlk sevgilide gitmiştir… 
Gelinlikler içinde,
Zindanda  gün sayar gibi..
İlk sevgiliyi de,
Ölülerden sayarsınız…
Çokça tanıksınız..
Dost ve arkadaş ölümlerine…    
Ağır olan ölürken bile,
Gülüşüne hasret kaldığınız 
Babanızın isminizi sayıklamasıdır..
Matem kokan, karanlık bir gece,
Gözleriniz  yağmurlara gebe..
Babanızın  gülüşleri ..
Hasret kaldığınız yıldızlara,
Ve güneşe karışmış…
Ölüm gerçeğine inat..
Babamın gülüşleri düştü 
Yüreğime ..
Gece sabaha dönmez…
Elim kolum bağlı..
Babasızlığın isyanı karışır..
Diyarbekir gecelerine..
Dicle ve Fırat habersiz akar…
Gece gündüze, gündüz geceye gebe…
Acılara ve işkencelere inat!.. 
İnadına babamın gülüşlerini çizdim
Beton duvarlara..
Yaşamın güzelliklerini yüklenmiş  
Babamın gülüşüne…  
Cinsiyetsizdir gözyaşları… 
Erkekler ağlamaz demeyin ha…
Gözümde ki yaş değil,
Yaşam yağmurlarıdır,
Habersiz akar geceye..
İlk kez bu gece  
Umuttular gebe bıraktı acıları..
Bu gece bir baba değil ölen,
Yüzlerce babanın gülüşleridir 
Düşlerime yüklenen…
Ben babamın gülüşlerinden öğrendim
Küllerimden yeniden doğmayı…
Her mevsim bahardır şimdi gözlerimde  
Bu gün babamın gülüşü
Düştü  yüreğime..

YORUM EKLE