Oldum olası hesap kitap işlerini sevmiyorum! Çocukluğum ve gençliğimde yoksulluk içinde geçti.  Öyle sayacak kadar param hiç olmadı. Yükünü aldığım, geçimlerini sağladığım insanlar yüzünden maaşımı bile sayma imkânım olmadı. Belki abartılı gelecek, ama inanın bazen maaş günlerinin gelmesini istemiyorum. Ekonomik zorluktan mı yoksa ruh halimden mi, bilmiyorum para konusu bende bunalıma yol açıyor.

Bu gün eski bir dostumla karşılaştım. Kendisi 65 yaşını devirmiş, bir ayağı sakat, yıllardır kendi imkânlarımızla bu yaşlı abimize destek oluyoruz. Kendisi bu güne kadar bir yuva kuramamış. Daha önce yaşlı annesiyle tek gözlü bir odada kiracı olarak yaşıyordu. Annesinin vefatının ardından bir başına kalmış. Önceleri aldığı sakatlık maaşıyla geçinmeye çalışıyormuş ondan vazgeçip, 200 lira fazla olan 65 maaşına başvurmuş şuan yaşlılık maaşıyla yaşamını sürdürüyor.  

Sohbet ederken, gülümseyerek şöyle dedi” sana bir soru sorayım, gerçekten hükümete kriz var mı?” Şaşırmıştım yıllardır yoksulluk ve yoklukla mücadele veren, bunca yıldır evlenmeyen, aile bile olamayan, bu insanın ekonomik krizle ne alakası vardı?
Ben kafamda bunları düşünürken, baktı merak ediyorum, açıklama gereği duydu” biliyorsun her yıl sosyal yardımlaşma ve dayanışma vakfı benim kiramı veriyordu. Bu yıl kira bedelim olan; 2 Bin TL yerine Bin TL verdiler yani kira bedelimin yarısını karşıladılar.  Bir ay aradan geçmesine rağmen baktım hesabıma para yatmamış yetkililerle görüştüm vakıfta iki aydır para yok. İki aydır toplantı yapmışız ancak para gelmedi. Ülkede ekonomik kriz var mı “ ?
Hükümet kanadına bakınca her ailenin geliri üç kat artmış. Oysa iki aydır Siverek Sosyal yardımlaşma ve dayanışma vakfında, yoksula ödenecek destek parası yok.

Şimdi ben bu yaşlı ve sakat vatandaşa ne diyeyim; devletin ihtiyacı vardı, bu yıl kiranın Bin TL’sini ödemedi. Kasada para yok, iki aydır alınan karar gereği yarı yarıya düşürülen kira bedeli ödenemiyor.

Adamın hali perişan Sosyal devlet yanımız hep eksik kaldı. Ömrünün son demlerini yaşayan bu yaşlı ve sakat adama gereği gibi bakmak başta devletin görevi.
Dün gece haberleri izlerken haber sunucusu vatandaşlara akşam saatlerinde pazara gidin. Sunucuya kulak veren genç bir asgari ücretli vatandaş cebindeki parayı çıkarıyor cepleri, boş. Yoksulluğun ağırlığı gözlerine yansıyor gözleri doluyor kameralar önünde ağlamamak için gecenin karanlığına karışıyor.
Yaşlı adama ekonomik kriz var desem acaba suç işlemiş olur muyum.
Suç işlememek adına inan bende artık bilmiyorum. Ekonomik kriz var mı? yok mu?
Sahi siz ne dersiniz?